دکتر علی امامیان فر | پروژه معماری
نوشته های مشابه
الگوهای معماری پایدار در روستای کهنگ
الگوهای معماری پایدار در روستای کهنگ
سید محمد مرتضوی ۱ علی امامیان فر۲
کنفرانس سالانه معماری، شهرسازی، جغرافیا و عمران موسسه رهجویان پایاشهر اترک. زمستان ۹۶
مقاله شامل فایل pdf میباشد، کد خرید ۳۹-۰۲ حجم دانلود ۴۱۵ کیلوبایت.
الگوهای معماری پایدار در روستای کهنگ چکیده: عوامل گوناگونی چون توپوگرافی،
ویژگی های اقلیمی ، قابلیت های اقتصادی، معیشت ،منابع آب و … در سرزمین پهناور
ایران موجب پدیدار شدن بافت های روستایی متفاوتی از نظر شکل گیری کالبدی شده است..
در بخشی از پهنه گسترده ، روستا بافت منسجم و به هم پیچیده ایی از خانه هایی در دل کوه ها به صورت دستکند ساخته شده است و خطوط ارتباطی دشوار و پیچیده ای آنها را به یکدیگر متصل میکند. در این پژوهش با بررسی میدانی بناهای بومی در روستای کهنگ در استان اصفهان که قلعه مستحکمی است که واحد های مسکونی در درون آن به هم تنیده شده است. این روستا در نواحی کویری ایران در میان دشت ها و جلگه ها واقع شده است که فراوانی در تراکم کالبدی روستا میتواند شاهد مناسبی برای شناسایی ماهیت آبادی و همچنین تفاوت های اجتماعی و اقتصادی موجود در آن و نحوه استقرار بناها، جهت گیری معابر و استفاده از مصالح محلی ، در جهت اصولی شکل گرفته اند که میتوان آنهارا نمونه هایی از اصول معماری پایدار در روستا قلمداد کرد.
واژگان کلیدی: پایدار، منسجم، معماری بومی، روستای کهنگ ، الگوی معماری
الگوهای معماری پایدار در روستای کهنگ
مقدمه: کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، درسال ۱۹۷۸ گزارشی منتشر کردکه دستاوردش، مفهوم توسعه ی پایدار بود. مفهومی که بسیارسریع بر اغلب رویکرد های مختلف توسعه که طی سال های گذشته، شکل گرفته بود، غلبه کرد. با مشخص شدن ناپایداری ها و مضرات فراوان آنهادر مسیر توسعه، بحث پایداری به عنوان مسئله ای مهم و ضروری نمود یافته و توجه مجامع جهانی را در طول دو دهه اخیر به خود جلب کرده است (زاهدی و نجفی ، ۴۶:۱۳۸۵).
معماری بومی ایران ، سابقه ای کهن دارد. در هر گوشه از آن، بناهایی با معماری های متفاوت به چشم میخورد که در عین حال اشتراکاتی با هم دارند، این ویژگی، آنها را نیازمند بررسی کرده است. واحدهای مسکونی روستایی، از یک سو، تحت تاثیر اقلیم و شرایط محیط طبیعی بنا شده اند و ازسوی دیگر ، با الگوی معیشت خانواده ها ارتباط دارند؛ « اما امروزه باوری تقریباً جهانی وجود دارد که بیانگر این واقعیت است که جوامع روستایی روز به روز در حال پیچیده تر شدن هستند. این گونه پیچیدگی در تنوع پذیری الگوهای فعالیت و جابه جایی افراد، خانوارها و نهادها و به طور کلی در حجم روز افزون جریان اطلاعات، سرمایه ها،نوآوری هاو… به خوبی قابل ردیابی