دکتر علی امامیان فر | پروژه معماری
نوشته های مشابه
کامران دیبا
کامران دیبا. پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
بررسی معماری کامران دیبا گرداورنده علیرضا منصوری زمستان ۹۵ دانشگاه اشرفی
اصفهانی دانلود فایل پاور پوینت حجم ۱۲/۷ مگابایت کد خرید ۱-۱۲-۰۳
بررسی آثار کامران دیبا گرداورنده محمد کیا زمستان ۹۵ دانشگاه شاهین شهر دانلود
فایل پاورپوینت حجم ۱/۵۲ مگابایت اضافه کردن به سبد خرید. ۲-۱۲-۰۳
کامران دیبا بیوگرافی
کامران دیبا (طباطبایی) (زاده ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران( معمار معاصر، برنامه‌ریز شهری و نقاش ایرانی است.
او از نوادگان خاندان طباطبایی‌ها و پسر عموی شهبانوی پیشین ایران، فرح دیبا است.
دیبا در رشته معماری دانشگاه هوارد در شهر واشنگتن دی سی تحصیل کرد.
در سال ۱۹۶۴ در این رشته فارغ‌التحصیل شد و پس از آن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه‌شناسی ادامه داد.
در سال ۱۹۶۶ به تهران بازگشت و یک سال بعد رئیس و طراح ارشد شرکت مهندسین مشاور «DAZ» شد.
در ایران پروژه‌های بزرگ و گوناگونی به انجام رسانید و به سرعت توسعه یافت به طوری که در سال ۱۹۷۷، صدوپنجاه پرسنل داشت.
دیبا در ایران صرفاً در بخش دولتی فعالیت می‌کرد.
وی به سنت‌های بومی و هم چنین نیازهای جامعه شهری مدرن و اثر متقابل انسان علاقه‌مند بود.
بناهای زیبا و ماندگاری چون موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای شفق از کارهای اوست که با حمایت ضمنی دخترعموی هنردوستش، فرح دیبا، در دوران قبل از انقلاب به ثمر رساند.
شهر جدید شوشتر
روژه نیمه‌تمام «شهر جدید شوشتر» (۱۹۷۴-۸۰) در خوزستان که وی معمار و برنامه‌ریز آن بود
بیش‌ترین موفقیت خود را مرهون الگوهای ساختاری و گونه‌های ساختمانی سنتی است که دیبا مورد استفاده قرار داده‌است.
وی این شیوه را جای گزین طراحی بر اساس الگوهای غربی- که مورد حمایت افراد با نفوذ و سردمداران بود_ نمود.
این شهر با ظرفیت جمعیتی بالغ بر ۳۰۰۰۰ نفر در راستای یک شاهراه اصلی ارتباطی طراحی شد.
چهار راه‌ها میادین عمومی و محله‌های کوچک در اطراف آن شکل می‌گرفتند
و وجود باغ‌ها و بازارها زندگی اجتماعی را تقویت می‌کرد.
بناهای آجری شاعرانه دیبا معماری شاخصی را خلق می‌کند که زیبا و با شکوه‌است.
دانشگاه جندی شاپور
دیگر کارهای شاخص وی در ایران شامل چندین ساختمان در دانشگاه جندی شاپور (۱۹۷۶-۸) است.
اما بنایی که شاید شناخته شده‌ترین اثر وی باشد موزه هنرهای معاصر تهران (۱۹۷۶) است که با سقف‌های نیم هلالی اش یاد آور باد گیرهای سنتی ایران است.
وی موسس و هم چنین اولین مدیر موزه بود.(۱۹۶۷-۸)
دیگر اثار
ز میان آثار او که در یک دوره ۱۲ ساله (از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷) طراحی و اجرا شده‌اند می‌توان از موزه هنرهای معاصر، فرهنگسرای نیاوران، پارک شفق )یوسف آباد) و برخی بناهای دانشگاه جُندی‌شاپور را نام برد. در سال‌های آخر کار حرفه‌ای اش در ایران، پروژهٔ شهرک شوشتر نو را طراحی کرد که برنده جایزه معماری آقا خان شد و در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی قرن بیستم، که به مناسبت فرارسیدن سال ۲۰۰۰ در لوس‌آنجلس برگزار شد، به عنوان طرح برگزیده در مجموعه آثار معماری و شهرسازی جهان به نمایش گذاشته شد.
این کار و کارهای دیگر او در مجلات معماری و شهرسازی سایر کشورها نیز معرفی شده‌اند.
