اندره گدار
اندره گدار. پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
تاثیر ایده ها و اندیشه های آندره گدار گرداورنده علیرضا زارع زمستان ۹۴ دانشگاه
دولت اباد دانلود فایل پاور پوینت حجم ۲/۰۵ مگابایت کد خرید ۱-۲۴-۰۳
بررسی بناهای آندره گدار گرداورنده فاطمه حبیبی زمستان ۹۵ دانشگاه شاهین شهر
دانلود فایل پاورپوینت حجم ۵/۷۵ مگابایت اضافه کردن کد خرید ۲-۲۴-۰۳
اندره گدار بیوگرافی
آندره گدار، معمار، باستان شناس و تاریخ نگار فرانسوی است.
او در ۲۱ ژانویه سال ۱۸۸۱ میلادی در شهر چومونت فرانسه متولد شد و در ۳۱ جولای سال ۱۹۶۵ در پایتخت فرانسه- پاریس- چشم از جهان فرو بست.
وی در سال ۱۹۱۲ برای تحقیقات معماری اسلامی به مصر مهاجرت کرد و پس از جنگ جهانی با یدا ریولی ازدواج کرد.یدا در زمینه نقاشی مهارت خاصی داشت.
گدار زمانی که در افغانستان مشغول باستان شناسی بود با یدا اشنا شد.
آندره و یدا در سال ۱۹۲۳میلادی به کشورها مسافرت کردند،
آنها با حفاری نمودن در مناطق تاریخی کارهای هنری بزرگی را انجام دادند
و نتایج تحقیقات خود را در نمایشگاه موزه جیومت در سال ۱۹۲۵ به نمایش گذاشتند.
گدار در سال ۱۹۲۸میلادی(۱۳۰۷شمسی) مسئولیت باستان شناسی ایران را پذیرفت
و به مدت ۳۰ سال در ایران خدمات باستان شناسی و معماری ارزنده ای انجام داد.
اندره گدار بیوگرافی ایران
او در اوایل دورهٔ پهلوی به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد.
مسئولیتهای او نظیر مدیر ادارهٔ عتیقیّات (باستانشناسی و موزه)،
فعالیتهای پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران (با همکاری همسرش یدا گُدار و ماکسیم سیرو)،
انتشار نشریهٔ باستانشناسی،
بنیانگذاری دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران،
ریاست و استادیِ همین دانشکده در آغاز،
وی را مهمترین شخصیت خارجیِ معماری دورهٔ پهلوی اول قرار میدهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت.
دولت ایران وی را در سال ۱۹۲۸ استخدام کرد و او مدت سی سال در ایران ماند
و در ساختمان موزه ایران باستان و موزه دانشگاه تهران وتشکیلات آن خدمات مهمی انجام داد
و آثار باستانی جالبی را هم بر اثر حفریات از زیرخاک های مناطق مختلف ایران بیرون آورد و در موزه های مزبور به شیوه فنی قرار داد.
گدار در سال ۱۳۰۷مدیریت اداره باستان شناسی ایران را به عهده گرفت و به ترمیم آثار تاریخی پرداخت.
اندره گدار بیوگرافی معماری
آندره گدار علاوه بر تأسیس سازمانهای اداری و فنی هیئتهایی را تشکیل داد،
که در تعمیر ابنیه تاریخی و امور فنی باستانی ساختمانها تخصص داشتند و به وسیله همینها مسجد جامع شیراز و مسجد شاه اصفهان،
مسجد شیخ لطف الله و ابنیه دیگری که در شرف ویرانی بود تعمیر کرد.
وی در ضمن تعمیر ابنیه باستانی به تأسیس دانشکده هنرهای زیبای تهران هم اقدام کرد و خود وی مدتها ریاست آنرا بر عهده داشت
و در تربیت کردن معماران ایرانی که تا پیش از آن در خارج از کشور تحصیل میکردند سهم بزرگی دارا گردید.
گرچه او به هنر اسلامی مصر و بین النهرین و ابنیه دوره غزنویان موجود در افغانستان علاقه نشان داده،
و با اینکه با همکاری همسرش در نقاشیهای بودایی شهر بامیان مطالعاتی به عمل آورده،
اما با وجود این با فعالیتهای باستانشناسی خود در ایران خدمات جالبی انجام داده است.
اندره گدار بیوگرافی اثار معماری
از مهمترین کارهای اجراشدهٔ وی میتوان به موزهٔ ایران باستان، کلاهفرنگی حافظ در شیراز و مدرسهٔ ایرانشهر در یزد اشاره کرد.
ایدهٔ طراحی موزهٔ ایران باستان در زمان وزارت علیاصغر حکمت شکل گرفت.
طراحی موزه به آندره گُدار واگذار شد و او به سال ۱۳۱۳ خورشیدی نقشههای ساختمان را تهیه کرد.
ساختمان موزه در سال ۱۳۱۶ به اتمام رسید و ریزهکاریهای داخلی و نصب ویترینها و چیدن اشیا و تهیهٔ زیرنویس برای آنها و سایر موارد فنی دو سال طول کشید
و موزه رسماً در سال ۱۳۱۸ افتتاح شد (شیبایی، ۱۳۵۵، ۵۴-۵۳).
آندره گدار علاوه بر آثار معماری که در ایران از خود به جای گذاشت چندین نمایشگاه جهت ارائه خدمات باستان شناسی خود برگزار نمود.
گدار خط مشی هایی را برای حفاری های باستانی و حفاظت تاریخی و زنده سازی در ایران ایجاد کرد.
وی همچنین به حفظ و مرمت بناهای با ارزش معماری اسلامی ایران پرداخت که شامل:
(مسجد جامع، مسجدشاه و مسجد شیخ لطف الله اصفهان) است.
او اولین موزه باستانی کشور را طراحی نمود.
گدار با همکاری ماکسیم سیرو و محسن فروغی و رولند دوبرول ، فضای باز دانشگاه تهران را نیز طراحی کرد.
از جمله دیگر آثار برجسته ی او مدرسه ی ایرانشهر در یزد می باشد که بنا بر معماری سنتی ایران شکل گرفت.
گدار همچنین در طراحی آرامگاه های فردوسی، حافظ و سعدی نیز نقش داشته است.
گُدار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی یادمان بنای حافظ را،
با الگوبرداری از عناصر معماری اسلامی ـ ایرانی، بهصورت کلاه فرنگی در وسط باغی سرسبز اجرا کرد.
مدرسهٔ ایرانشهر یکی از ماندگارترین کارهای آندره گُدار است که به سال ۱۳۱۳ خورشیدی در یزد به مساحت ۱۵٬۰۰۰ مترمربع طراحی و ساخته شدهاست.