عبدالعزیز فرمانفرمائیان
عبدالعزیز فرمانفرمائیان. پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
عبدالعزیز فرمانفرماییان گرداورنده سپیده هراتیان زمستان ۹۵ دانشگاه اشرفی
اصفهانی دانلود فایل پاور پوینت حجم ۳/۳۸ مگابایت کد خرید ۱-۱۵-۰۳
بررسی فرآیند طراحی عبدالعزیز فرمانفرماییان گرداورنده آرزو خرمی زمستان ۹۵
دانشگاه شاهین شهر دانلود فایل پاورپوینت حجم ۱/۵۲۲ مگابایت ۲-۱۵-۰۳
عبدالعزیز فرمانفرمائیان بیوگرافی
او در سال ۱۲۹۹ در خانوادهای متمول و وابسته به سلطنت قاجار بدنیا آمد.
او فرزند عبدالحسین میرزا فرمانفرما و بتول خانم احشمی بود.
پدرش از نوادگان عباس میرزا به شمار میآمد و سالها به عنوان والی ایالتهای مهم حکمرانی کرده بود و مادرش بتول خانم از جانب پدری به سادات احشمی کرمانشاه و از طرف مادری به خاندان دولتشاهی و محمدعلی میرزا دولتشاهنسب میبرد.
او علاوه بر عبدالعزیز از فرمانفرما صاحب هشت فرزند شد، از جمله مریم فیروز مؤسس سازمان زنان حزب توده)، منوچهر فرمانفرمائیان(نویسنده کتاب خون و نفت) و عبدالعلی فرمانفرمائیان (مؤسس نخستین پالایشگاه خصوصی نفت در ایران.
فرمانفرمائیان تحصیلات خود را در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس گذراند و در آوریل دهه ۳۰ فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت.
او ابتدا در گاراژ پدر خود کار طراحی را آغاز نمود.
وی سپس در یکی از آتیلههای دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران زیر نظر محسن فروغی همراه با مهندس آفتن دلیان، هوشنگ سیحون و حیدر غیایی به کار و تدریس مشغول شد.
آثار تولیدی دفتر وی عمدتاً به صورت کامل با طراحی معمارانی که در آنجا مشغول به کار بودند ابه انجام میرسید و وی نقش راهبردی در روند جاری قراردادها و امور مدیریتی را بر عهده داشت.
تمامی جمع پرشمار برادران و خواهران وی از شخصیت های ذینفوذ عصر پهلوی در ایران بودند.
برادرزاده وی فیروز فیروز نیز به معماری در ایران اشتغال دارد. وی ٣١ خرداد ١٣٩٢ شمسی برابر با ٢١ ژوئن ٢٠١٣ میلادی در املاک خود در اسپانیا به سن ٩٣ سالگی درگذشت.
هیچ اثری از وی در خارج از ایران در طی ٣٥ سال حضورش در خارج از ایران ثبت نشده است.
عبدالعزیز فرمانفرمائیان اثار
مسجد دانشگاه تهران نخستين اثرى است كه او به طور رسمى از خود به جا مى گذارد.
اثرى كه «هانرى استيرلن» در كتاب خود آن را در مقايسه با مساجد قديمى، نمادى از هنر ايرانى شمرده است.
تدريس در دانشكده هنرهاى زيبا و كار در دفتر ساختمان دانشگاه تهران، نمى تواند پاسخگوى نيازهاى درونى و كنكاش هاى بيرونى اين معمار ايرانى باشد و بالاخره او را وادار به استعفا و به فكر تأسيس يك دفتر مهندسى مى اندازد. دفترى كه تا آن زمان در ايران وجود نداشت و جاى آن را خارجى ها پر كرده بودند.
به طورى كه مى توان در كارنامه او چه در سالهاى ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۷ كه تنها كار مى كرد و چه در سالهاى ۱۳۴۷ به بعد كه دفاتر ديگرى را به همكارى گرفته بود طراحى و اجراى ساختمانهاى زيادى را با كاربردهاى گوناگون پيدا كرد.
در اين گستره از طراحى ساختمانهاى ادارى و دانشگاهها و مدارس عالى گرفته تا موزه و هتل و كارخانه و برج و كاخ و مجموعه ورزشى، ترمينال فرودگاه و… يافت مى شود.
كارهاى بسيار شاخصى كه از ميان آنها مى توان
به كاخ نياوران،
كاخ مادر در سعدآباد،
كاخ محمودرضا پهلوى در سعدآباد،
ترمينال حجاج و ترمينال مسافرى صدهزارمترى فرودگاه مهرآباد،
موزه فرش تهران،
پاويون ايران درنمايشگاه بين المللى مونترال (۱۹۶۷)،
ساختمان پست تهران،
ساختمان مركزى اداره تلويزيون ايران،
استاديوم آزادى با درياچه،
دانشكده كشاورزى كرج،
ساختمان هاى دانشگاه تهران در اميرآباد،
ساختمان بانك صادرات اصفهان،
كارخانه داروپخش درجاده كرج،