دکتر علی امامیان فر | پروژه معماری
نوشته های مشابه
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
Anthony Gaudi آنتونی گائودی پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
انتوني گائودي گرداورنده روزبه فیض منش زمستان ۹۵ دانشگاه ازاد اسلامی واحد
شاهین شهر دانلود فایل پاور پوینت حجم ۵/۱۱ مگابایت کد خرید ۱-۶۱-۰۳
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
انتونیو گائودی کُرنت (به اسپانیایی: Antonio Gaudí Cornet) (۲۵ ژوئن ۱۸۵۲ – ۷ ژوئن۱۹۲۶)
معمار کاتالونیایی از بزرگ‌ترین معماران دو قرن اخیر شناخته می‌شود.
عمدهٔ شهرت او به خاطر سبک منحصر به فرد و بسیار شخصی ساخته‌هایش به خصوص در شهر بارسلون است.
وی در منطقهٔ تاراگونیا از ایالت کاتالونیا به دنیا آمد.
پدر، پدربزرگ و پدرجدش و همین‌طور خانوادهٔ مادرش، همه مسگر بودند.
او تحصیلات دبیرستان را در سال ۱۸۷۰ در مدرسهٔ «پیاریست» در رِئوس به پایان رساند و سپس به «مدرسهٔ معماری» بارسلون رفت.
خلق خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد،
چنان که سالوادور تاراگوی محقق در مورد او می‌گوید
«همیشه تعلق خود را به دیگ و تابه‌سازان مهم می‌شمرد،
و بارها گفت که توانایی‌اش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشهٔ آنها از همین پیشینه ناشی می‌شود.»
گائودی در دو سال آخر تحصیل در پروژه‌های متنوعی با معماران بزرگی از جمله فرانسیس دل ویلار و فونتسره (Fontseré) کار کرد
و در سال ۱۸۷۸ مدرک معماری خود را دریافت کرد و دفتری در بارسلون باز کرد.
در همان سال نقشهٔ نمایشگاه بین‌المللی «ماتارو» در پاریس را تهیه کرد.
در سال ۱۸۸۳ گائودی کار روی طرح کلیسای جامع خانوادهٔ مقدس (ساگرادا فامیلیا) در بارسلون را آغاز کرد،
کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید.
بین سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۴ به اندلس سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت
که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون لئون و آستوریا گذاشت.
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
اولین جایزهٔ تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر ۱۹۰۱ برای عمارت کاسا کالوِت به گائودی اهدا شد.
همچنین در ۱۹۱۰ در نمایشگاه هنرهای زیبای پاریس موفقیت فراوانی به دست آورد.
یک سال بعد با ابتلا به تب مالت وضع مزاجیش تحلیل رفت و به شدت مریض شد،
و برایش مراسم «ویاتیکوم» (مراسم «نان و شرابی» که بعضی فرقه‌های کاتولیک برای اشخاص در حال مرگ انجام می‌دهند) اجرا کردند.
با این وجود گائودی زنده ماند، و بیشتر وقتش را صرف اتمام طرح کلیسای خانوادهٔ مقدس کرد،
هرچند با شروع جنگ جهانی اول اوضاع اقتصادی بارسلون نامساعد شد و اجرای طرح‌های گائودی نیز متوقف گشت.
او در دوم ژوئن ۱۹۲۶ بر اثر برخورد با تراموا راهی بیمارستان شد و پنج روز بعد جان باخت.
آنتونيو گائودي يكي از معمارهايي است كه كارهاي عجيب و غريب و ناتمامش باعث شهرتش شدند.
معمار نابغه بود كه به فضا سازي و ريزه كاري در كار معماري تا حد شيفتگي و شيدايي عشق مي ورزيد.
خود بزرگ بين يا جاه طلب و بلند پرواز بود و هدف بس فروتنانه اش را چنين تعريف كرده است:
« ايجاد وحدت ميان فرم و ساختار فضا به گونه اي كه تا كنون در تاريخ معماري سابقه نداشته است،
تا آنكه معماري از لحاظ صورت و رنگ و بافت و تار و پود ،همانند طبيعت شود»،
شگفت آنكه آنتونيو گائودي نه با مطلق جويي و مطلق گرايي،
بلكه با آفرينش حجم هاي بهت انگيز در اين كار كامياب شده است،
و بي گمان اين توفيق را مديون روح آزاد و تعبير و تفسير خويش است كه حاصل آن همه آزادي،
ابداع اشكال و صورتهايي مطلقا عاري از عناصر قديمي و متداول (كلاسيك) است.
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
کلیسای ساگرادا فامیلیا (خانوادهٔ مقدس) بی‌شک بزرگ‌ترین اثر گائودی است.
او کار بر روی این بنا را در سال ۱۸۸۴ آغاز کرد و تا زمان مرگش در ۱۹۲۶ دست از آن برنداشت.
ساخت نمای مصائب (Passion Façade) در سال ۱۹۵۲ تحت نظارت سه تن از هم‌دوره‌ای‌های گائودی آغاز شد.
نمای تولد مسیح (Nativity Façade) با چهار برج سر به فلک کشیده‌اش چشم‌گیرترین قست بناست،
بیشتر سطح آن با مجسمه‌های بسیاری که تولد و زندگی مسیح را به تصویر می‌کشند پوشیده شده است،
و یکی از شناخته‌شده‌ترین مناظر بارسلونا در سراسر جهان به شمار می‌آید.
ارتفاع برج‌های ساگرادا فامیلیا ۱۰۰ متر است و به رغم ساخت ساختمان‌های بلند در این سال‌ها،
در افق شهر کاملاً مشخص است.طبق برنامه ساخت و تكميل اين كليسا تا سال ۲۰۲۶ طول خواهد كشيد.
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
این کلیسا به سفارش اتحادیهٔ روحانی پیروان سان خوزه که مالک آن هستند با هدف ترویج بیشتر مذهب کاتولیک آغاز شد
و لئوی هشتم بعدها نیمی از هزینهٔ آن را از محل اعتباراتی که از سراسر جهان جمع‌آورب می‌کرد و به واتیکان می‌پرداخت، تقبل کرد.
در ورودی کلیسا که «در امید» (Puerta de la Esperanza) نام گرفته در سمت چپ نمای تولد مسیح قرار دارد
و با تصاویری از خانوادهٔ مقدس تزئین شده است و سنگی از کوه مونت‌سرات در بالای آن جا گرفته است.
«در نیکوکاری» (Puerta de la Caridad) در وسط نما قرار گرفته و با تصاویر گیاهان که نمادی از سرود عشق به خالق است
و همچنین با صحنه‌هایی از زندگی مریم مقدس و درخت اجدادی مسیح تزئین شده.
گائودي كه به ساختمان اين كليسا عشق غريبي داشت و عاقبت تخت خوابش را در كنار همان ساختمان قرار داد و همانجا مي خوابيد،
خود مي دانست كه عمرش براي اتمام بنا وفا نخواهد كرد.در سال ۱۹۲۶، سال مرگش ،كه تا آن زمان ۴۳ سال بود كه به ساختن كليسا مشغول بود ،گفت:>
«عمر يك آدم براي ساختن يك كليسا كفايت نمي كند».
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
معماري معروف ديگر گائودي ،معماري خانه دوستش Pere Mila است كه در سال ۱۹۰۶ ساخته شده است.
نماي پيشين Casa Mila با انحناهايي كه دارد(چون گردابي عظيم)،موج مي زند و به طور كلي ياد آور مساكن غار نشينان يا سوراخهايي است
كه بعضي قبايل و اقوام آفريقايي و آسيايي در كوه و صخره براي اقامت حفر مي كرده اند،
پنجره ها شبيه چشم و لب و دهان زنان اند و بالكن ها از آهن تافته با خطوطي بسيار نازك و ظريف مانند روسري توري زنان اسپانيايي.
بام خانه پر است از دودكش هاي سورئاليستي ،ياد آور بستني هاي قيفي.
معماري بنا به گونه اي است كه نظم و منطق قديمي و متداول را به هيچ نمي گيرد
و بيشتر شبيه مجسمه اي عظيم است تا خانه به معناي متعارف و سنتي آن و در واقع نمود سورئاليسم پيش از ظهور آن نهضت است
و به همين جهت ،سالوادوري شيفته ابداعات گائودي بود.گائودي معماري خيالپردازي بود كه به اوهامش جامه عمل پوشاند.
Anthony Gaudi آنتونی گائودی
بسیاری کاسا میلا را موفق‌ترین و اریجینال‌ترین ساختهٔ غیرمذهبی گائودی می‌دانند.
او این بنا را در سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ ساخت.
خود گائودی آن را «لایه‌ای از سنگ که گل‌ها و گیاهان روندهٔ بالکن‌هایش به آن غنا بخشیده‌اند و همواره رنگ آن را تغییر می‌دهند» توصیف کرده‌است.
در يك جمله مي توان گفت كه معماراني چون گائودي با خيالپردازيهاي نمود يافته خود ثابت كرده اند
كه اگر كاري، حتي در دنياي امروز ناممكن و خيالي به نظر برسد در دنياي فردا عادي و در دسترس خواهد بود.
گائودی کار بر ساختمان خانهٔ خانوادهٔ باتیو که از تولیدکنندگان متمول پارچه بودند را در سال ۱۹۰۴ آغاز کرد و دو سال بعد بازسازی آن را به پایان رساند.
در این زمان شهرت و محبوبیت گائودی به اوج رسیده بود و او به عنوان معمار نابغه‌ای که از همهٔ هم‌عصران خود برتر است شناخته می‌شد.
این بنا مثال خوبی از طراحی‌های شهری این معمار به دست می‌دهد.
