محسن فروغی
محسن فروغی. پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
محسن فروغی گرداورنده سحر ربیعی زمستان ۹۵ دانشگاه اشرفی اصفهانی دانلود فایل
پاور پوینت حجم ۱۰/۵ مگابایت کد خرید ۱-۱۹-۰۳
محسن فروغی بیوگرافی
محسن فروغی معمار ایرانی، استاد معماری و رییس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. تولد ۲۴ اردیبهشت ۱۲۸۶، فوت ۱۴ مهرماه ۱۳۶۲٫
وی فرزند محمدعلی فروغی ) ذکاء الملک) ادیب و سیاستمدار ایرانی است.
او در سال ۱۳۱۶ از مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس (École des Beaux-Arts)
با مدرک درجه یک فارغ التحصیل شد و همان سال به ایران بازگشت.
وی در سال ۱۳۱۶ در زمره نخستین معماران معاصر ایرانی به استخدام دولت درآمد.
او به همراه آندره گدار، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان گذاران و استادان دانشکده معماری دانشگاه تهران و پس از آندره گدار،
دومین رییس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بودهاست که پس از آندره گدار مدت ۹ سال ریاست دانشکده را برعهده داشت.
در خلال سالهای ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ وی در حدود ۳ ماه و در کابینههای جعفر شریفامامی وغلامرضا ازهاری، سمت وزیر فرهنگ و علوم را عهده دار بود.
فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ دستگیر شد و مجموعه اشیا و آثار هنری شخصی وی ضبط و به موزه ایران باستان تهران منتقل شد.
وی در ششم دیماه ۱۳۶۱ از زندان آزاد شد و ده ماه بعد در گذشت.
محسن فروغی اثار
اثار: از مهمترین آثار او میتوان به
دانشکده حقوق دانشگاه تهران با همکاری ماکسیم سیرو،
ساختمان وزارت دارایی، آرامگاه سعدی (با همکاری علی صادق)، کاخ نیاوران
و همچنین شعب بانک ملی در شهرهای شیراز، اصفهان، تبریز و بازار تهران اشاره کرد.
بسیاری از این آثار، از جمله ساختمانهای دانشگاه تهران و آرامگاه سعدی امروزه جزو میراث فرهنگی کشور شناخته میشوند.
اگر چه نگاه فروغی به معماری نگاهی مدرن بود اما وی با اصول و عناصر معماری سنتی چون ایوان و کاشیکاری و… به خوبی آشنایی داشت.
این شیوه طراحی به خوبی در ساختمان بانک ملی که تضادی بین مصالح نوین و طراحی داخلی و نمای سنتی است، خود نمایی میکند.
او همچنین منازل و ویلاهای مسکونی متعددی را در تهران طراحی نمود،
که در آنها به جای شیوه مرسوم و سنتی تقسیم فضاها در پلان بر اساس میزان عمومی و خصوصی بودن آنها، شیوه مدرن طراحی فضاهای کاربردی را پیاده سازی کرد.
مسجد دانشگاه تهران
مسجد دانشگاه تهران اثر جاودان محسن فروغی را به راستی می توان اثری تاثیر گذار در مسیر پست مدرن ایرانی (بوم گرا یا تاریخ گرا) دانست.
محسن فروغی حجم این مسجد را به صورت مکعبی سبک و با سقفی جدا شده از حجم اصلی ساخت،
مناره ها نیز به صورت استوانه در دو سمت این حجم قرار دارند،
نکته قابل توجه در این مسجد ماهیت وجودی گنبد است که این بار نه در بیرون و بالای مسجد،
بلکه در داخل و در دل مسجد قرار گرفته، گنبدی که به کمک ستونهای مورب و آبی رنگ،
شکل ظاهری به خود می گیرد و از نظر بصری، تداعب کننده گنبدی سبک، در عمق ساختمان می باشد.
نکته قابل ذکر در ساخت این مسجد استفاده ناهمگون مصالح،
سنگ پلاکِ سفید و کاشیکاری آبی رنگ در درب ورودی می باشد،
که تضاد بصری بدی را در اولین برخورد به مخاطب نمایش می دهد.
نمای ورودی اصلی مسجد، و نمایش سقف که با استفاده از Space Frame،
طراحی و اجرا شده است از نظر بصری سبکی را در ذهن مخاطب به همراه دارد.
آرامگاه سعدی
طرح آرامگاه سعدی در شیراز به سال ۱۳۳۰ به اتمام می رسد.
فروغی طرح آرامگاه را با همکاری علی اکبر صادق با الهام گرفتن از عناصر معماری سنتی ایران،
طراحی می کند. در گزارش انجمن ملی در توصیف عمومی آرامگاه چنین آمده است:
طرح معماری این مجموعه، از یک ایوان ستون دار بلند و یک رواق کشیده تشکیل شده است که به صورت یک «L» سازماندهی شده اند.
در محل برخورد ایوان و رواق یک گنبد تعبیه شده که مقبره سعدی در آن قرار دارد و بر فراز آن گنبد،
کاشی فیروزه فامی می درخشد. ایوان اصلی ستون دار که در امتداد مسیر اصلی ورودی قرار دارد،
مرتفع و با سقفی صاف است، در حالی که رواق مزبور، کوتاه تر و متشکل از شماری دهانه قوسی شکل است.
همچنین آب قنات مخصوص سعدی، درون آبنمای موسوم به حوض ماهی در زیرزمین این مجموعه جریان دارد.
آرامگاه سعدی
در طرح آرامگاه سعدی، عناصر معماری ایرانی مانند ایوان و گنبد، با ظرافت تمام به زبان مدرن بیان شده اند.
ترکیب ستون ها، فرم خالص گنبد با تک رنگ فیروزه یی و ترکیب آزاد فضاها از عواملی هستند که ماهیتی مدرن به این ساختمان بخشیده اند.
از سوی دیگر کاربرد کاشی و عناصری مانند گنبد و قوس، کیفیتی ایرانی به مجموعه داده است.
ساختمان کاخ نیاوران نیز از جمله آثار متاخر فروغی است که در عرصه کاخ های ییلاقی شاهان قاجار برپا شده است.
این کاخ که در آغاز به عنوان محلی برای پذیرایی و اقامت میهمانان عالی رتبه دربار طراحی شده بود،
حین اجرا با ایجاد تغییراتی در کاربری و انتظام فضایی، به محل سکونت محمدرضاشاه و خانواده او اختصاص یافت.
کاخ، حجم مکعب شکلی به ابعاد ۵۶ در ۴۰متر و ارتفاعی حدوداً ۱۲ متر دارد.
بنای آن چهار طبقه است که سه طبقه از آن روی همکف دارای کاربری های سکونتی، پذیرایی و خدماتی است،
و یک طبقه آن در زیر زمین با کاربری خدماتی و سرویس شامل آشپزخانه، سردخانه، انبار و تاسیسات احداث شده است.
سبک معماری این بنا به ویژه در نماهای شمالی و جنوبی،
به دلیل تقارن کامل در پیکره آنها اندازه بازشوها و نحوه استقرار ایوان ستون دار اصلی مانند آثار اولیه فروغی،
از شیوه کلاسیک الهام گرفته شده است، اما نمای غربی و شرقی آن یادآور سبک معماری مدرن است.