دکتر علی امامیان فر | پروژه معماری
نوشته های مشابه
وارطان هوانسیان
وارطان هوانسیان. پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
وارطان هوانسیان گرداورنده ابراهیم بارانی زمستان ۹۵ دانشگاه اشرفی اصفهانی
دانلود فایل پاور پوینت حجم ۳۸/۹ کد خرید ۱-۲۱-۰۳
وارطان هوانسیان بیوگرافی
وارطان در سال ۱۲۷۴ خورشیدی در یک خانواده ارمنی در تبریز متولد شد.
پس از اتمام تحصیلات دوره دبیرستان در یک کارخانه قالی‌بافی در تبریز به عنوان طراح نقش قالی مشغول به کار شد.
در اواخر جنگ جهانی اول به قصد ادامه تحصیل راهی فرانسه شد.
او نخست در رشته نقاشی مدرسه هنرهای زیبای پاریس(بوزار) تحصیل کرد ولی پس از مدتی در معماری ادامه تحصیل داد و دروس شهرسازی را نیز فراگرفت.
او در سال ۱۳۰۱ از «مدرسه مخصوص معماری» فارغ‌التحصیل شد.
هوانسیان در بازسازی خرابی‌های جنگ در پاریس شرکت داشت.
مدتی با آنری سوواژ (Henri Sauvage)، معمار فرانسوی، در پاریس همکاری کرد و سپس فعالیت مستقل خود را آغاز نمود.
و تا سال ۱۳۱۴ مقیم فرانسه بود.
بازگشت به ایران
او در سال ۱۳۱۴ پس از ۱۷سال تحصیل و کار در اروپا به ایران بازگشت و به عنوان اولین معمار مدرن ایرانی پایه‌گذار و مجری اندیشه معماران مدرن در ایران شد.
شروع کار وی با استخدام در اداره شهربانی بود.
در همین سال مقام اول مسابقه طراحی هنرستان دختران در تهران را کسب کرد.
هوانسیان در طی سال‌های کاری خود علاوه بر طراحی بناهای متعدد، در نوشتن مقالات و انتشار مجلات معماری فعال بود.
او عضو مؤسس انجمن آرشیتکت‌های ایران، عضو هیئت تحریریه مجله «آرشیتکت» و صاحب امتیاز و مدیر مسئول مجله «معماری نوین» بود که در بین سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ انتشار می‌یافت.
وارتان نخستین مدرنیست معماری ایران بود که نهضت باستان‌گرایی دوره پهلوی را مورد حمله قرار داد.
او طی دو دهه ۲۰ و ۳۰ از پیشروترین معماران مدرن و نیز از پرکارترین آرشیتکت‌های ایران به محسوب می شد و شیوه کارهایش به “سبک وارتان” معروف شد.
وارطان هوانسیان تحلیل
از ویژگی‌های کار او می‌توان:
به پنجره‌های بلند پله‌خانه،
پنجره افقی،
روکار و نازک‌کاری‌های سیمانی،
ایجاد خم در نبش ساختمان‌های دو نبش،
سایه‌بان و لبه سیمانی بالای پنجره‌ها و نیز دور ساده سقف که در میان معماران به چفته وارتانی مشهور است.
ساختمان‌های هوانسیان از معماری مدرن پیش از جنگ جهانی دوم، آرت نوو، دیدگاه‌های باوهاوس و آثار آدلف لوس و لوکوربوزیه متأثر بود.
او مخالف التقاط‌گرایی و تقلید از شکل‌های معماری سنتی ایرانی بود. با این وجود توجه زیادی به رسوم اجتماعی داشت و سعی می‌کرد در ساختمان‌های مدرن به آن پاسخ گوید.
میراث سبک هوانسیان را می‌توان:
در عدم استفاده از تقارن،
رعایت اصول عقلانی و عملی،
خالص‌گرایی فرم‌ها،
پنجره‌های افقی به سبک لوکوربوزیه،
ایجاد خم در نبش ساختمان‌های دو نبش،
روکار سازی‌های سیمانی با رنگ‌های مختلف،
پلکان‌های معلق،
لبه‌های سیمانی بالای پنجره‌ها،
دور ساده سقف یا به اصطلاح «چفته وارطان» یافت.
وارطان هوانسیان
به نظر هوانسیان یک معمار در وهلۀ اول صنعتگری است که نه تنها باید از به حقیقت پیوستن اهداف خود خشنود باشد بلکه باید از تأثیر اجتماعی آثار خود نیز قلباً اظهار رضایت کند. هوانسیان از جمله معماران ایرانی است که به همراه سایر تحصیل کرده های خارج از کشور پس از بازگشت به ایران در روند تحولات داخلی سهمی عمده در تغییر و توسعۀ معماری روز ایران در اوایل قرن بیستم داشته است.
او توجهی ویژه به مسائل شهری داشت و پایان نامۀ معماری اش با عنوان (طرح گسترش شهر پاریس، تأثیر یافته از آب و هوا به دور از آلودگی) نشان از این توجه دارد. همین علاقۀ او سبب شد تا در همان مدرسه دروس شهرسازی را نیز پی گیری کند.
مشاهدات و مطالعات وارطان هوانسیان در دوران تحصیل در پاریس و فعالیت حرفه ای در آن شهر به دیدگاه وی در زمینۀ معماری و شهرسازی شکل بخشید و جهت داد.
بازگشت هوانسیان در ۱۳۴۱ش به ایران مقارن بود با مقطعی مهم از تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران؛ یعنی، دوران تجددخواهی و نوگرایی، که از سال ها پیش آغاز شده بود. ورود او به ایران همچنین هم زمان شد با بازگشت پی در پی دانشجویان ایرانی که از طرف دولت وقت برای تحصیل به اروپا گسیل شده بودند.
این دانشجویان با گرایش هایی نو در تمامی زمینه ها بستری مناسب برای پذیرش اندیشه های جدید فراهم آوردند. این زمینه های مناسب داخلی و نیز گرایش های تجددخواهی نظام فضایی را برای وارطان هوانسیان فراهم آورد که امکان فعالیت مناسب را، در داخل کشور، داشته باشد.
وارطان هوانسیان اثار
اثار وی شامل:
هنرستان دختران تهران، تهران، ۱۳۱۴–۱۳۱۷
هتل دربند، تهران، ۱۳۱۴–۱۳۱۷
تکمیل باشگاه افسران وزارت جنگ (طرح اصلی توسط گابریل گورکیان)، تهران
کاخ شهناز پهلوی، مجموعه سعدآباد
سینما متروپل (سینما رودکی فعلی)، تهران
سینما دیانا(سینما سپیده فعلی)، تهران
مهمانخانه ایستگاه راه‌آهن تهران، ۱۳۱۹
هتل فردوسی، تهران
ساختمان مرکزی بانک سپه، تهران، ۱۳۲۹–۱۳۳۲
مراکز بانک سپه در شهرستان‌ها
ساختمان جیپ، تهران
مجتمع آپارتمان‌های شاهرضا، تهران.
هوانسیان در سال ۱۳۶۱ در تهران در گذشت و در «آرامستان بوراستان»، به خاک سپرده شد (روحش شاد).
