دکتر علی امامیان فر | پروژه معماری
نوشته های مشابه
Mies van der Rohe میس وندروهه
Mies van der Rohe میس وندروهه پژوهشهای انجام شده در این باره:
استاد راهنما دکتر علی امامیان فر
بررسی فرآیند طراحی آثار میس وندرروهه گرداورنده شیوا نه روزیان زمستان ۹۵
دانشگاه اشرفی اصفهانی دانلود فایل پاور پوینت حجم ۸/۷۴ مگابایت کد خرید ۱-۵۶-۰۳
Mies van der Rohe میس وندروهه
لودویگ میس فن در روهه (به آلمانی : Ludwig Mies van der Rohe) (۲۷ مارس ۱۸۸۶ – ۱۷ اوت ۱۹۶۹)
معمار آلمانی-آمریکایی، و سومین مدیر باوهاوس از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ بود.
همکاران، دانشجویان، نویسندگان و دیگران معمولاً او را توسط نام خانوادگی او یعنی میس مورد خطاب قرار می دادند.
لودويك ميس از خانواده ايست نسبتاً متوسط كه حرفه بنايي وسنگتراشي داشته اند
(او اسم مادر خود «وان دوئه » را نيز جهت فعاليت هاي معماري به اسمش اضافه نمود).
میس در مغازهٔ حکاکی بر روی سنگ و چندین شرکت محلی طراحی داخلی کار می کرد
و سپس به برلین رفت و به دفتر طراح داخلی برونو پاول پیوست.
او حرفه معماری خود را به عنوان یک کار آموز در کارگاه پیتر بهرنس بین سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۲میلادی شروع کرد،
جایی که او در معرض نظریه های رایج معماری و فرهنگ مترقی آلمان قرار گرفت.
او همچنین در کنار والتر گروپیوس و لو کوربوزیه کار هم کرد.
او همچنین به عنوان مدیر پروژه های ساختمانی سفارت امپراطوری آلمان در سن پترزبورگ تحت نظر پیتر بهرنس نیز کار کرد.
Mies van der Rohe میس وندروهه
تاسيس شركت ميس :در سال ۱۹۱۳ ميس به برلين بازگشت و دفتر كار شخصی خود را گشود
در مدت هجده ماه آرامش تا قبل از جنگ جهاني اول او ويلاهاي متعددي طراحي نمود.
اگر چه استفاده بيشتر از شيشه، سادگي در جزئيات و تاكيد در تناسبات ظريف جاي مشخصي در کارهای او باز كرده بود
اما ميس از نظر فرم يك «كلاسيست» خوانده مي شد،
و واضح بود كه اسکلت و سازه اگر بعنوان نظم عمومي ساختماني تصور مي شد توجه او را بيشتر بر مي انگيخت.
درخشش ميس: اسكيس هاي ميس در سال ۱۹۱۹ در مورد يك برج تمام شيشه اي بيست طبقه بودند
كه در مركز آن سرويس هاي مختلف استقرار يافته بودند.
فضاهاي اداري بصورت سه بال از آنجا منشعب مي شدند
و از سطح زمين تا سقف بدون انقطاع از شيشه پوشيده شده بودند.
ديوار شيشه اي ايده آل بود فوق العاده و در نوع خود بي نظير، مخصوصاً اگر طراح آن جواني بوده باشد
كه تا چند ماه پيش از آن اسكيس هايش با خطوطي محافظه كارانه ويلاهايي مطمئن و نئوكلاسيك را ارائه مي داد.
در اينجا بود كه ميس پايه هاي اصلي آسمان خراشهاي شيشه اي و فلزي امروزي را بنا نهاد.
Mies van der Rohe میس وندروهه
خصوصيات پروژه هاي ميس: اين پروژه ها خصوصيتي را فاش ساختند
كه در طول دوره شغلي ميس كاركتر مشهود او به شمار آمد.
اين خصوصيت عبارت بود از قدرت بي مانند او در خلق معماري دقيق،
هماهنگی وسادگی در طراحی جسورانه، دقت ويكپارچگي كارهايش بيانگر ايده هاي اوبودند.
در سال ۱۹۲۵ پروژه هاي ميس چنان معروف گرديده بودند
مشتريهاي فراواني را از بخش خصوصي و دولتي براي اوبه ارمغان اوردند.
براي ا فراد مرفه الحال چندين ويلا با آجر و شيشه در حومه برلين و ناحيه رنانيا ساخت.
طرح يک محله ارزان قيمت را در مرکز برلين پايه گذاري کرد و بناي يادبود کارل ليب نشت و روزا لوکز مبورگ را نيز احداث نمود.
گر چه هيچ کدام از اين پروژه ها استحکام و استواري برجهاي شيشه اي را نداشتند ولي بهر حال معرف ان بودند.
دراوايل دهه بيستم اولين نشانه هاي توسعه معماري نوين كه بعدا مبناي اصلي شد دراروپا آغاز شد
دراين زمان ميس كه حدودا سي ساله بود پروژه هايي را مهياكرد كه درآن ازنيروي معماري باروشها ومواد جديد استفاده شده بود
اين پروژه ها اهداف ماهيت كلي را دنبال كرد وتمام كارهاي بعدي او منطقا تحت نفوذ همين شيوه تاثير گرفت.
Mies van der Rohe میس وندروهه
مهاجرت به ایالات متحده:
موقیعت‌ها برای کار بعد از سال ۱۹۲۹ رو به کاهش نهاد، در اوایل دههٔ ۱۹۳۰ میس مدت کوتاهی را به عنوان آخرین مدیر باوهاوس که بی ثبات بود خدمت کرد
البته به درخواست همکار و رقیب او والتر گروپیوس.
بعد از ۱۹۳۳فشار سیاسی حزب نازی میس را مجبور کرد تا مدرسه را که با بودجه دولت اداره می‌شد را ببندد.
او در این سال‌ها ساختمان‌های بسیار کمی را ساخت (یکی از کارهای او آپارتمان فیلیپ جانسون در نیویورک بود).
سبک او از طرف نازی‌ها به این عنوان که “آلمانی” نیست، رد می‌شد.
او ناامید و ناراحت و البته با بی میلی وطن خود را در سال ۱۹۳۷ ترک کرد
زیرا او میدید که فرصت‌های او برای ساختن ساختمان به صفر می‌رسند.
او انجام یک ساختمان مسکونی در وایومینگ ایالات متحده را قبول کرد
و بعد از آن به عنوان رییس یک دانشکده معماری شد در شیکاگو مشغول به کار شد.
حرفه او در ایالات متحده: میس در شیکاگو، ایلینوی ساکن شد
جایی که او به عنوان رییس دانشکده معماری دانشگاهی که بعدها به موسسه فناوری ایلینوی تغییر نام داد، انتخاب شده بود.
یکی از فواید قبول کردن این موقعیت آن بود که او می توانست
کار طراحی ساختمان‌های جدید و همچنین نقشه کلی (master plan) محوطه دانشگاه را انجام دهد.
تمام ساختمان‌های او که در دانشگاه انجام شده هم اکنون نیز پا برجا هستند.
ساختمان کرون هال شیکاگو
خانه شیشه ایی ۱۹۵۰
برج سیگرم نیویورک ۱۹۵۴-۱۹۵۸
